πρώτη συμμετοχή στο παιχνίδι ''παίζοντας με τις λέξεις''

Καλημέρα φιλενάδες.

Τι κάνετε; Εγω χάθηκα λιγάκι αλλά έτσι είναι το καλοκαιράκι, ''κούρικο'' που έλεγε και η γιαγιά μου.
Έτσι που χρόνος για δημιουργίες; Τουλάχιστον διαβάζω τις δικιές σας αναρτήσεις...

Χτες τέλειωσε το 11ο παιχνίδι ''παίζοντας με τις λέξεις''.
Συγχαρητήρια στις 4 νικήτριες καθώς και σε όλες τις συμμετοχές. Πολύ όμορφες ιστορίες και η κάθε μια είχε το δικό της μήνυμα.

Συμμετείχα στο παιχνίδι για πρώτη φορά και αυτό με δυσκολία μιας και δεν το έχω καθόλου το χάρισμα της γραφής...
Τελικά κατόρθωσα να γράψω κάτι και το έστειλα και μπορεί να πήρα μόνο 1 βαθμό, όποιος με ψήφισε τον ευχαριστώ πολύ- πολύ, αλλά εγω το καταευχαριστήθηκα γιατί  για πρώτη φορά κατάφερα να συντάξω σε κείμενο μια ολοκληρωμένη ιστορία- Μεγάλο κατόρθωμα για μένα.
Πήρα και βραβειάκι αναμνηστικό, που θα το βάλλω σε περίοπτη θέση για να το καμαρώνω!!!

Η ιστορία που έγραψα και συμμετείχα ήταν αυτή:

Ο μύθος της αγάπης

      Χοντρές στάλες βροχής έπεφταν με δύναμη στα ξύλινα παντζούρια και ο αέρας σφύριζε δυνατά. Θαρρείς και η ίδια η φύση είχε θυμώσει μαζί της, για την αναποφασιστικότητα της. 

     Τράβηξε τις  βυσσινί κουρτίνες  και κάθισε στο βελούδινο καναπέ. Βούλιαξε μέσα του, λες και ήθελε να κρυφτεί.  Άναψε τσιγάρο και έμεινε να κοιτάζει την βαλίτσα της,  που είχε ακουμπισμένη  μπροστά στην πόρτα του διαμερίσματος της. 

     Πως θα μπορούσε να αντιδράσει μετά από 15 χρόνια γάμου; Τι θύελλα θα ξεσήκωνε  η φυγή της;  Θα προκαλούσε την οργή όλων! Του άντρα της, του πατέρα της ακόμα και της ίδιας της μάνας της. Αλλά η αξιοπρέπεια της ;  τα όνειρά της ;  Θα μπορούσε άραγε να τα αποχωριστεί; 

     Κοίταξε το ξύλινο ρολόι πάνω στο τζάκι. Είχε ακόμα δυο ώρες  στη διάθεσή της.  Ήταν  η τελευταία της ευκαιρία.  Μια ευκαιρία που δεν ήξερε αν είχε τη δύναμη να την αδράξει .

     Σηκώθηκε και με βαριά βήματα πήγε στο μπουφέ. Τράβηξε το συρτάρι και αναζήτησε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες που για χρόνια κρατούσε σαν πολύτιμο θησαυρό.  Άρχισε να το ξεφυλλίζει.

     Είδε τον εαυτό της νεαρή κοπέλα. Η ανεμελιά ζωγραφισμένη στα γαλανά μάτια της. Ήταν τότε που έψαχνε να γνωρίσει το μύθο της αγάπης. Μιας αγάπης όπως την ονειρευόταν: δυνατή, ανιδιοτελή και χωρίς όρια…

     Είδε τον εαυτό της νύφη. Η απελπισία ζωγραφισμένη στα γαλανά μάτια της. Ο γάμος της: μια οικονομική συμφωνία που ‘’έκλεισε’’ ο πατέρας της γι’ αυτήν. 

     Θα μπορούσε να είχε αντιδράσει τότε. Να ύψωνε το ανάστημα της και να διεκδικούσε τα όνειρά  της. Μα, στην κλειστή κοινωνία που ζούσε, ο λόγος του αρχηγού της οικογένειας ήταν Νόμος και τα σχέδια του δεν χωρούσαν καμία ανατροπή.

     Είδε τον εαυτό της σύζυγο. Η θλίψη ζωγραφισμένη στα γαλανά της μάτια. Στερημένη από τρυφερότητα, από  αγάπη.  Ήταν δοσμένος σώμα και ψυχή σε άλλη γυναίκα. Η τράπουλα ήταν η  μεγάλη του ερωμένη.  Με αυτήν  ξενυχτούσε τα βράδια, γι’ αυτήν έχασε όλη την περιουσία τους  μαζί και τον εαυτό του…

       Έσβησε με δύναμη το τσιγάρο στο τασάκι. Κοίταξε το ρολόι που κρεμόταν στο τζάκι.  Σήκωσε τη βαλίτσα και άνοιξε την πόρτα. Ο αέρας της πάγωσε το πρόσωπο. Έκανε ένα διστακτικό βήμα, ύστερα δεύτερο,  μετά κι άλλα.. άρχισε να τρέχει.

      Είδε τον εαυτό της μέσα στο τρένο. Η προσμονή ζωγραφισμένη στα γαλανά της μάτια. Δεν ήξερε που πάει, αλλά ήξερε τι ήθελε να συναντήσει. Το μύθο της αγάπης. Μιας αγάπης όπως την ονειρευόταν: δυνατή, ανιδιοτελή και χωρίς όρια…

 

 

Πολλά φιλιά φιλενάδες!!!!

Καλό ΣΚ με πολύ απο: βουτιές, μακροβούτια, ηλιοθεραπεία, παγωτά, κοκτειλ, χορό ή και ότι άλλο επιθυμεί η καθεμία....