Το δεύτερο μισοτελειωμένο κέντημα

Τέλειωσε και είμαι πολύ περήφανη γιαυτό!!!

Καταρχήν καλησπέρα σας! Τι κάνετε;

Εγώ είμαι, από χτες το απόγευμα, λίγο χάλια με το στομάχι μου αλλά ευτυχώς το παλεύω.

Από την άλλη είμαι πολύ χαρούμενη γιατί τέλειωσα το δεύτερο κέντημα από τα μισοτελειωμένα που σας έλεγα στην προηγούμενη ανάρτησή μου.

Αυτό το κέντημα κρύβει πολλές αναμνήσεις.
Το ξεκίνησα το 2004 όταν ήμουν νεοδιόριστη σε ένα μικρό χωριό ενός νησιού του Βορείου Αιγαίου.
Μου κράτησε παρέα σε ώρες μοναξιάς. Πολλές φορές το κέντησα με λάμπα πετρελαίου μιας και οι διακοπές ρεύματος ήταν πολύ συχνές.
Με το δυνατό αέρα να λυσσομανάει το κέντημα αυτό ήταν το παρεάκι μου...

Θυμάμαι κατέβαινα με το λεωφορείο- αυτοκίνητο δεν είχα τότε- κάθε Σάββατο στην πιο κοντινή κωμόπολη 1,5 ώρα δρόμο. Έπινα το καφεδάκι μου, χάζευα καμιά βιτρίνα, εφοδιαζόμουν με κλωστές και μάζευα δύναμη για την επόμενη εβδομάδα.

Μετά πήρα μετάθεση. Σε πιο μεγάλο μέρος. Πήρα και αυτοκίνητο. Και ήρθαν οι παρέες και οι βόλτες.  Ξεχάστηκε το κέντημα...

Και το αντίκρισα μετά από 10 χρόνια. Ξεχασμένο σε ένα ντουλάπι στο πατρικό μου. Να κουβαλάει τις αναμνήσεις του και αυτό. Παραπονεμένο και προδομένο. Αν μπορούσε να μιλήσει θα μου έλεγε ''σου κράτησα παρέα στα δύσκολα και εσύ με πέταξες''. Έτσι ένιωσα αλήθεια.

Και ασχολήθηκα μαζί του.
Και να το έτοιμο:

Μετρητό καρέ κέντημα με σταυροβελονιά .

Σας αρέσει;

Σε αυτό το σημείο θέλω τη βοήθεια σας! Πείτε τη γνώμη σας τι να βάλλω γύρω- γύρω;
Αρχικά σκέφτηκα  μπλέ κορδόνι αλλά νομίζω ότι θα είναι too much.
Βελούδινη τρέσα σε μπλέ χρώμα ίσως;
Για πείτε ιδέες και εσείς;

Σας στέλνω πολλά φιλάκια !!!

Καληνύχτα

Υ.Γ. Άλλο ένα μικρούλι κέντημα έχει μείνει μισοτελειωμένο οπότε μείνετε συντονισμένες...