Η ταλαιπωρία ενός ατίθασου κασπώ

- Είσαι ανυπόμονη και ξεχασιάρα!!! Μα, να μην με βγάλεις μια φωτογραφία! Πως θα  δουν οι μπλοκοφίλες σου όπως ήμουν πριν;

 

- Είμαι, δεν αντιλέγω... αλλά και εσύ είσαι ένα πολύ ατίθασο κασπώ.

  Και αν θες να ξέρεις, είσαι πολύ άσχημο, οπότε δεν χάνουν και πολλά τα κορίτσια που δεν θα σε δουν.

- Αμ τι μας λες; Άκου εκεί άσχημο. Συν τοις άλλοις, είσαι ψέυτρα.

Αφού είμαι άσχημο, τότε γιατί με αγόρασες απο εκείνο το γνωστό πολυκατάστημα; εεεεε; γιατί;

- Γιατί ήσουν φθηνό βρε κουτορνήθι άρα ότι πρέπει για μεταμόρφωση.

Αμ τι νόμιζες; Ότι ζήλεψα τη σαγρέ υφή της επιφάνειας σου ή μήπως το γκρί ποντικί σου χρώμα;

 

Αλλά σαν πολύ γλώσσα δεν έβγαλες;;

Ακούς εκεί ψεύτρα!!!

Για τιμωρία, θα σε μεταμορφώσω. Και όχι με τις γνωστές μου τεχνικές decoupage.

Θα πειραματιστώ πάνω σου!!!

Αν αποτύχω, πράγμα πολύ πιθανό- τότε θα καταλήξεις πρώτα στο σκουπιδοτενεκέ και απο εκεί στη χωματερή... αφού προηγουμένος γίνεις χίλια κομμάτια... αφού είσαι κεραμικό.

- Ωχχχ μαμάκα μου - φοβάμαι- Συγνώμηηηηηηη

- Πολύ αργά μικρό ατίθασο κασπώ. Ο κύβος ερρίφθη!!!

Θα δοκιμάσω, για πρώτη φορά, πάνω σου Κρακελέ 2 Συστατικών!!!

Καιρό τώρα το βλέπω στα μπλοκόσπιτα και το ζηλεύω.

Μου αρέσει πολύ αυτό το εφέ που κάνει, σαν σπασμένη πορσελάνη.

 

Πρώτα θα σου κολλήσω μοτιβάκια απο μια χαρτοπετσέτα.

Μετά θα τα ενσωματώσω με φωτοσκιάσεις.

Και ακολουθούν τα δύσκολα: Θα περάσω το υλικό απο το βαζάκι Νο 1.

Θα περιμένω καμιά ωρίτσα να στεγνώσεις και θα περάσω αρκετό υλικό απο το βαζάκι Νο 2.

Εδώ πρέπει να κάνουμε και οι δύο υπομονή.

Θα σε αφήσω μια ημέρα να ξεκουραστείς.

(Μετά απο μια μέρα)

- Ξεκουράστηκες; Ανυπομονώ να δω πορσελάνινα σπασίματα.

 Δεν βλέπω τίποτα! Πρέπει να σε περάσω σκούρα πατίνα για να φανούν.

Θα βάλλω μια γεναία δόση μαύρης πατίνας σε ένα πανί και θα σε μουτζουρώσω.

 

Για να δούμε...  Και δεν είδαμε... δεν έσκασε το άτιμο! βουρρρρ στη χωματερήηηηηηηηηη...

Θα σου δώσω μια δεύτερη ευκαιρία: θα επιστρατεύσω τη Ματίνα.

- Θέλει πολύ πατίνα λέει... και ξαναβάζω.

Κάτι μικρές ρωγμές αρχίζουν να αχνοφαίνονται- λες να την γλιτώσεις;

Επιστρατεύω και την Dimi μας, που κάνει φοβερά κρακελέ.

- Θέλει ζέστη Χριστίνα. Βάλε του πιστολάκι...

- Μωρε Δήμητρα, δεν προλαβαίνω - θα το αφήσω όλο το μεσημέρι στον ήλιο να λιαστεί- να κάνει λίγο ηλιοθεραπεία- να ζεσταθεί, μπας και σκάσει το σκασμένο.

 

Και έσκασε... αλλά με έσκασε...

 

Στην κυριολεξία!!!

 

Και σα να μαύρισε λιγάκι- απο το κακό του ή  απο την ηλιοθεραπεία; εεεεε μάλλον απο την πολύ μαύρη πατίνα που του έβαλα...

- Τι κάνουμε τώρα; Πως θα ασπρίσει;
Μέγα πατέντα αλλά μην την δοκιμάσετε!  πήρα ελαφρώς βρεγμένο χαρτί κουζίνας και το σκούπισα απαλά...
Το κρακελέ εξαφανίστηκε σε κάποια σημεία ενώ σε αλλά έμεινε... αλλά ευτυχώς άσπρισε κάπως...

 

Τελικά, τη γλύτωσε το ατίθασο!
 

Μπορεί να μην έγινε τέλειο αλλά και μόνο η ταλαιπωρία που τραβήξαμε και οι δυό, είναι σοβαρός λόγος για να το κρατήσω.

 

Εσείς τι λέτε;

Απολαύστε το σε διάφορες πόζες γιατί εκτός απο ατίθασο είναι και μεγάλο ψώνιο:

 

  

Τελικά παρά την ταλαιπωρία, διαπιστώνω ότι λατρεύω το κρακελέ 2 συστατικών, οπότε θα συνεχίσω να ''ταλαιπωρώ'' τα υποψήφια δύσμοιρα αντικείμενα- θύματά μου.

Άσχετο! Σήμερα κολλάει πολύ ο μίστερ μπλόκερ... με έσκασε και αυτός!!!!

Γι' αυτό σας αφήνω.

Φιλάκια πολλά και καλημέρα σας!!!

 

Καλό Σαββατοκύριακο